Soms ben je zo druk bezig met het stellen van de juiste vragen, of het bedenken van advies, dat je vergeet aan te sluiten bij de ander. Toen ik nog bij de Hogeschool Utrecht werkte, had ik een collega die nét de basistraining Oplossingsgericht coachen had gevolgd.
Toen ik op een dag mijn beklag deed over de leidinggevende, zei ze heel blij: ‘en wat zou je anders willen’? Ik moest lachen: ‘éérst aansluiten!!’ Doordat ze zo enthousiast was over haar vraag, vergat ze mij te erkennen, door bijvoorbeeld te zeggen: ‘oh ja, ik kan me voorstellen dat dat vervelend is’. Daarnaast had ze ook (nog) geen mandaat om mij te coachen. Dit had ze kunnen oplossen door te vragen: ‘wil je nu alleen even klagen, of zullen we er even oplossingsgericht naar kijken?’
Erkennen, erkennen, erkennen. Het is zó belangrijk en soms vergeten we het toch. Of we doen het wel, maar er komt een ‘maar’ achter. Bijvoorbeeld: ‘ik snap dat het een lastige situatie is, maar….’ In dat geval komt de erkenning vaak niet aan en ontstaat het risico dat iemand zichzelf gaat herhalen.
Erkennen dus, én aansluiten. Lees hier de tips over Oplossingsgericht aansluiten!
Hartelijke groeten,
Irene Lansdaal
