Na afloop van een gesprek met de student, cliënt of medewerker die je begeleidt ben je bekaf. Of nog erger, bij het denken aan een gesprek dat gaat komen word je al moe… Lees hier de Oplossingsgerichte tips om het roer om te gooien!
Er zijn allerlei vormen van gesprekken waar we moe van worden. En vooral als we iemand begeleiden en herhaaldelijk bepaalde gesprekken hebben, bijvoorbeeld:
- De ander praat ontzettend veel en het gaat alle kanten op
- De ander klaagt heel veel
- Er is een éindeloze hoeveelheid problemen, het wordt maar niet beter
- Wij zien overduidelijk welke kant het op moet, maar de ander doet dat maar niet
Eigenlijk hebben al deze vormen een gemeenschappelijke factor: gebrek aan nut. Het gesprek dat we voeren met deze persoon voelt totaal niet zinvol. En dat trekt ons leeg.
Dit trekt ons al helemáál leeg als we er in die situatie heel hard ‘aan gaan trekken’ (lees dit blog van Irene).
Of als we heel veel erkenning geven, maar daar lijkt maar geen éinde aan te komen. We snakken dan naar actie en progressie…
Hierbij wil ik overigens niet van tafel vegen dat andermans problemen – vanuit empathie – geen impact hebben. Wat een ander overkomt raakt ons.
Maar we zitten meestal op een bepaalde plek, hebben een rol, om de ander te helpen. En zolang we het idee hebben dat we dat inderdaad kunnen doen, kunnen we veel ellende verdragen.
Gesprekken waar we moe van worden zijn die die voelen als ‘hard werken’ en ‘totaal niet zinvol’.
Hoe gooien we dan het roer om? Focus op nut!
- Wat maakt het gesprek nuttig voor de ander?
- Onderzoek eventueel ook wat het gesprek voor jezelf nuttig maakt.
Ad 1. Nut voor de ander
Zet de nuttigheidsvraag in!
Bijvoorbeeld : ‘Wat zou dit gesprek zinvol voor jou maken?’
Lees hier over eventueel dit blog, vooral als je deze vraag nog niet graag inzet.
Heb je al veel gesprekken gehad, vraag dan de nuttigheids-drieslag:
1. Zijn onze gesprekken nuttig voor je?
2. Wat is nuttig? (vraag door op details en wat nog meer!)
3. Hoe is dit bruikbaar voor hoe je verder wilt? / Hoe kunnen we onze gesprekken (nog) nuttiger voor je maken?
Iemand die veel praat en eigenlijk geen antwoord op je vragen geeft? Lees eventueel dit blog.
Iemand die blijft hangen in een dilemma? Lees dit blog.
Wat levert dit op?
Met behulp van de nuttigheidsvraag aan onze gesprekspartner kan het eerstvolgende gesprek direct nuttiger worden of we krijgen meer inzicht in dat het al nuttig ís voor de ander. Dat geeft direct al een ander gevoel. Ook kan de ander zich meer bewust worden van het nut van het gesprek en er vervolgens met meer energie in zitten.
Of het wordt helder wat precies het gesprek nuttiger zou maken en we kunnen daarmee aan de slag.
Of we stellen misschien wel samen vast dat de gesprekken eigenlijk niet nuttig zijn, en besluiten ermee te stoppen.
NB : Als stoppen niet kan: ‘Als we dan toch bij elkaar zitten: hoe kunnen we daar dan het beste van maken?’
Ad 2. Nut voor jezelf
Wat verder mogelijk is, is dat je voor jezelf verheldert wat gesprekken met deze persoon zinvol maken. Dit doen we natuurlijk Oplossingsgericht 🙂
- Waar hoop ik op?
- Wat wil ik bereiken in mijn volgende gesprek?
- Hoe ga ik straks merken dat dit lukt?
- Wat weet ik al dat – al is het een klein beetje – werkt?
Je kunt ook een schaalvraag gebruiken. Lees hier eventueel ons blog over zelfcoaching.
En misschien kom je er achter dat je zelf een duidelijk doel hebt (bijvoorbeeld vanuit je functie of vanuit je zorg als medemens) ten aanzien van deze persoon. Je wil dat je student tentamens gaat halen, je cliënt zijn schulden aan gaat pakken of je medewerker beter gaat presteren.
Dan is de neiging dat we harder aan de ander gaan trekken – waar we moe van worden – vaak groter.
Oplossingsgericht kunnen we dat gelukkig anders aanpakken: lees dan dit blog over een ander in beweging krijgen.
Succes!
Vond je dit blog leuk of misschien zelfs wel nuttig? 😉
Zou je ‘m dan willen delen, op LinkedIn bijvoorbeeld? Bedankt!!
