In een training vraag ik vaak: wat is er in de afgelopen periode goed gegaan?
En de reacties? Vaak 3 woorden over wat er goed is gegaan, om vervolgens uitvoerig te praten over wat nog níet lukt. Eigenlijk zijn deelnemers van de training vaak behoorlijk kritisch op zichzelf. Iemand zegt bijvoorbeeld: ‘ik stelde 2 Oplossingsgerichte vragen, maar daarna ging ik toch weer in op de oorzaak van het probleem’ of ‘ik betrapte mezelf erop dat ik tóch weer advies zat te geven’.
Mijn tip aan deelnemers is dan altijd: kijk na ieder gesprek (eerst) eens even naar alles dat is gelukt. Alles waar je tevreden over bent. En – doe ’s gek – complimenteer jezelf ermee en check eens: hoe is mij dit gelukt?
Maar…. Oplossingsgericht reflecteren blijkt nog niet zo eenvoudig.
Zelf heb ik ooit een gesprek gehad waar ik erg ontevreden over was. In mijn intervisiegroepje zat ik te praten over alles wat er mis ging en hoe ik van mezelf baalde. Na een tijdje en na (heel belangrijk) voldoende erkenning, vroeg iemand: ‘en wat ging er wèl goed?’
Stilte.
Tsja…
Na een voorzichtige start kwam ik op gang en met een beetje aanmoediging kon ik net zoveel zaken benoemen die goed gingen dan die slecht gingen. Tot mijn eigen verbazing eigenlijk.
Kortom: soms heb je een beetje hulp nodig om Oplossingsgericht te reflecteren.
Lucky you! Hierbij een paar tips. Veel leesplezier!
Hartelijke groeten,
Irene Lansdaal
Ps: Nergens zoveel reflectiemogelijkheden als in intervisie. Weet je dat wij heel veel intervisie begeleiden, op Oplossingsgerichte wijze? Vaak trainen we groepen in onze eigen Oplossingsgerichte intervisiemethode en begeleiden de groep tot ze het zelf kunnen.
